دلم از عشق هم سهم کمی داشت

برایم با تو بودن عالمی داشت

نگاه مست و خاموش تو گویا

همیشه حرفهای مبهمی داشت

به امید چه کس کردی رهایم

دلم جز یادت ای گل همدمی داشت

به دستان نوازشگر و گرمت

دل من احتیاج مبرمی داشت